Leć

Pewien człowiek znalazł jajko orła.

Zabrał je i włożył do gniazda kurzego w zagrodzie. Orzełek wylągł się ze stadem kurcząt

i wyrósł wraz z nimi.

Orzeł przez całe życie

zachowywał się jak kury z podwórka, myśląc, że jest podwórkowym kogutem. Drapał w ziemi szukając glist i robaków.

Piał i gdakał. Potrafił nawet

trzepotać skrzydłami

i fruwać kilka metrów w powietrzu.

No bo przecież, czyż nie tak właśnie fruwają koguty?

Minęły lata i orzeł zestarzał się.

Pewnego dnia zauważył wysoko nad sobą,

na czystym niebie wspaniałego ptaka. Płynął wspaniale i majestatycznie

wśród prądów powietrza,

ledwo poruszając potężnymi, złocistymi skrzydłami.

Stary orzeł patrzył w górę oszołomiony.

– Co to jest? – zapytał kurę stojącą obok.

– To jest orzeł, król ptaków – odrzekła kura. – Ale nie myśl o tym Ty i ja jesteśmy inni niż on.

Tak więc orzeł więcej o tym nie myślał. I umarł wierząc,

że jest kogutem w zagrodzie.

Często , przychodząc na terapię, pacjenci nie widzą w sobie potencjału . W moich oczach wszyscy są orłami, tylko trzeba się nabrać odwagi żeby to dostrzec. Zaczynajac swoją drogę w terapii od małego pisklęcia, pokonując przeszkody i strachy, nabywając odwagi i pewności, w końcu odchodzą z rozwiniętymi skrzydłami.

I jest to dla mnie największą nagrodą ❤️